20 մգ Ռետատրուտիդ քաշի կորստի պեպտիդ լիոֆիլիզացված փոշի Ռետա սրվակներ ներարկման համար 99% Ռետատրուտիդ

Արտադրանքի նկարագրություն
Ռետատրուտիդը նորարարական եռակի ագոնիստ պեպտիդ է, որը թիրախավորում է գլյուկագոնի ընկալիչը (GCGR), գլյուկոզայից կախված ինսուլինոտրոպ պոլիպեպտիդ ընկալիչը (GIPR) և գլյուկագոնանման պեպտիդ-1 ընկալիչը (GLP-1R): Ռետատրուտիդը ակտիվացնում է մարդու GCGR-ը, GIPR-ը և GLP-1R-ը՝ համապատասխանաբար 5.79, 0.0643 և 0.775 նՄ EC50 արժեքներով, և մկան GCGR-ը, GIPR-ը և GLP-1R-ը՝ 2.32, 0.191 և 0.794 նՄ EC50 արժեքներով: Այն ծառայում է որպես կարևոր հետազոտական ​​գործիք ճարպակալման և նյութափոխանակության խանգարումների ուսումնասիրության մեջ:

Ռետատրուտիդը արդյունավետորեն ակտիվացնում է GLP-1R ազդանշանային ուղին և խթանում է գլյուկոզայից կախված ինսուլինի սեկրեցիան՝ ազդելով և՛ GIP, և՛ GLP-1 ընկալիչների վրա: Այս սինթետիկ պեպտիդը ցուցաբերում է հզոր հիպոգլիկեմիկ հատկություններ և մշակվել է որպես հակադիաբետիկ միացություն 2-րդ տիպի շաքարախտի (T2D) համար: Այն խթանում է ինսուլինի արտազատումը և ճնշում է գլյուկագոնի սեկրեցիան գլյուկոզայից կախված ձևով:

Բացի այդ, ցույց է տրվել, որ ռետատրուտիդը հետաձգում է ստամոքսի դատարկումը, իջեցնում է ինչպես քաղցած վիճակում, այնպես էլ ուտելուց հետո գլյուկոզի մակարդակը, նվազեցնում է սննդի ընդունումը և առաջացնում է մարմնի քաշի զգալի կորուստ 2-րդ տիպի շաքարախտով անհատների մոտ։

Կենսաբանական ակտիվություն
Ռետատրուտիդը (LY3437943) մեկ լիպիդ-կոնյուգացված պեպտիդ է, որը գործում է որպես մարդու GCGR-ի, GIPR-ի և GLP-1R-ի հզոր ագոնիստ: Բնիկ մարդու գլյուկագոնի և GLP-1-ի համեմատ, Ռետատրուտիդը ցուցաբերում է ավելի ցածր արդյունավետություն GCGR-ի և GLP-1R-ի դեպքում (համապատասխանաբար՝ 0.3× և 0.4×), բայց ցուցաբերում է զգալիորեն բարձր արդյունավետություն (8.9×) GIPR-ի դեպքում՝ համեմատած գլյուկոզայից կախված ինսուլինոտրոպ պոլիպեպտիդի (GIP) հետ:

Գործողության մեխանիզմ
Նեֆրոպաթիայով շաքարախտով մկների վրա կատարված ուսումնասիրություններում ռետատրուտիդի կիրառումը զգալիորեն նվազեցրել է ալբումինուրիան և բարելավել գլոմերուլյար ֆիլտրացիայի արագությունը: Այս պաշտպանիչ ազդեցությունը պայմանավորված է GLP-1R/GR-կախյալ ազդանշանային ուղու ակտիվացմամբ, որը միջնորդում է երիկամային հյուսվածքում հակաբորբոքային և հակաապոպտոզային ազդեցությունները:

Ռետատրուտիդը նաև անմիջականորեն մոդուլացնում է գլոմերուլյար թափանցելիությունը՝ բարելավելով մեզի կոնցենտրացիայի ունակությունը: Նախնական արդյունքները ցույց են տալիս, որ համեմատած քրոնիկ երիկամային հիվանդության ավանդական բուժման հետ, ինչպիսիք են ԱԿՖ ինհիբիտորները և ԱՐԲ-ները, ռետատրուտիդը առաջացնում է ալբումինուրիայի ավելի ցայտուն նվազում ընդամենը չորս շաբաթ բուժումից հետո: Ավելին, այն ցույց է տվել ավելի մեծ արդյունավետություն սիստոլիկ արյան ճնշումը նվազեցնելու հարցում, քան ԱԿՖ ինհիբիտորները կամ ԱՐԲ-ները, առանց որևէ նշանակալի անբարենպաստ ազդեցության:

Կողմնակի ազդեցություններ
Ռետատրուտիդի ամենատարածված կողմնակի ազդեցությունները ստամոքս-աղիքային բնույթի են, ներառյալ սրտխառնոցը, լուծը, փսխումը և փորկապությունը: Այս ախտանիշները սովորաբար թույլից մինչև միջին ծանրության են և հակված են անհետանալու դեղաչափի նվազեցման հետ մեկտեղ: Մարդկանց մոտ 7%-ը նաև հայտնել է մաշկի վրա ծակծկոցի զգացողության մասին: Սրտի կծկումների հաճախականության աճ է նկատվել 24 շաբաթ անց ավելի բարձր դեղաչափեր ստացող խմբերում, որը հետագայում վերադարձել է սկզբնական մակարդակին: